1.5 yıllık bu kâbus gibi geçen süreçte kendimce araştırma yaparken bir yerde okumuştum. 100 tane problemim var ama vajinismusu çözebilsem diğer 99’u çözülecek diyordu. Haklıydı. Çok suçladım kendimi, hiçbir zaman normal bir kadın olamayacaktım bunu kafama kazımıştım, derken siz çıktınız karşıma.
Olmaz dedim, ne yapacak da ben değişeceğim ama içimdeki minicik umut kırıntısı getirdi beni size, öyle mutluyum ki artık. Hayata dair umutlarım var, ben de başardım. İmkansız dediğim aklıma geldiğinde dizlerimin titrediği şey bitti gitti. Yaşamayan bilemez bu belayı Allah kimseye de yaşatmasın ama nolur yaşayan kimse de ertelemesin, şu an tek pişman olduğum şey bu kadar ertelemiş olmam. Çok teşekkür ederim hocam bana umut oldunuz, başarabileceğime kendim inanmazken beni inandırdınız, ben sizi bıktırsam da siz benden bıkmadınız. İyi ki varsınız iyi ki tanıdım sizi.
